Kriz fırtınasını neyse ki atlattık derken (yüksek sesle değil, içimizden, nazar değmesin diye) sabah 11'de, yani biraz önce, çok hafif de olsa bir tane daha...
Oysa sanki hiç iz kalmadan atlatmış gibiydik.
Esas olarak bizleri tanıyordu.
Eve gelen bir misafire her zamanki coşkun selamını verdi...
Yemeklerini yedi, ilaçlarını içti...
Akşam bir kriz daha ve bu sefer de atlattığımızı umalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder