30 Kasım 2007

Fırtına Dindi

Sabaha karşı 5'te 8. krizi de yaşadıktan ve yaklaşık bir 36 saat gene uzaylı gibi ortalıkta gezindikten sonra normal, neşeli, oyuncu Ruhibey'imize kavuştuk. Bu kez kendimizi şanslı hissediyoruz. Hem bir kriz daha az geçirdi hem de aralıklar daha açık olduğundan sanki uzaylılığı da daha çabuk geçti. Ama kendine gelme hali gerçekten komik, yani haline üzülmesek çok güleceğiz. Şamanların epilepsi krizleri geçirdikleri için toplumda saygı gördüklerini okumuştum. Onlara bu krizler sırasında öbür dünyadan haberler getirebilen insanlar gözüyle bakılırmış. Ruhibey'de galiba bizim şamanımız. Krizler bitip de durulduğunda bir süre bizlere başka dünyalardan gelmiş gibi bakıyor. Ben kimim? Siz kimsiniz? Bu ne, yemek mi? Yenir mi? Şöyle bir koklayayım bakayım? Evet, sen kimdin? Bir dakika, bana neden elini uzatıyorsun? Onu da mı yiyeyim? Burası neresi? İçerisi mi? İçeri mi girmem lazım?
Sahiplik, efendilik bu süre zarfında kesinlikle rafa kalkıyor. Her şey yeniden keşfediliyor. Hepimizi yeniden tanıyor. Sonra bize biraz daha bağlanıyor.
Komik.
Sabah öğle akşam 13'er damla epileptil. Ayrıca balıkyağı ve C Vitamini.
Açlık krizi de geçti bu arada, tabii ki...

26 Kasım 2007

7'ledik

Sabaha karşı üçte,sonra öğleden sonra 1'de ve 2 buçukta.Ardından akşam saat altı buçukta.

25 Kasım 2007

3 saat sonra

Tüm mutluluk 36 saatte son buldu. 2'de (akşam), sonra 7'de ardından çabuk toparlandığı iki kriz...
Bu arada: Akiam yemeğinde hala tavuk, ayrıca C Vitamini ve balık yağı veriyorum. Beynine destek olmak için.

36 saat

36 saat ara fena sayılmaz. Hiçten iyidir. Hem bu 36 saati de çok neşeli geçirdi. Koştu, oynadı, yedi.
Zaten sadece yiyor.
Şimdi de aç aç ortalarda dolaşmasından krizlerin bitmediğini sanıyorum

24 Kasım 2007

24 Kasım

Biz de öğretmenler gününü böyle kutladık. 23'ü 24'e bağlaya gece gene bir kriz. Çok kasıldı, toparlanması uzun sürdü, gene de çok şiddetli değildi. Heyecanla dışarı çıkarılmayı talep etti. Koşa koşa kaka yapacak yer aradı. Biraz gezdik. İçerde o gezmeye devam etti. Yaklaşık bir saat gezdi. Fazla heyecanlı olduğu için gene dışarı çıkardım. Sadece çiş yaptı. Ameliyatın şimdilik şu faydası oldu, eve gezinirken sağa sola koku bırakmaya çalışmıyor. Sadece odanın içinde dört dönüyor.
Bir bir buçuk saat kadar huzursuz huzursuz gezindikten sonra geldi yanıma yattı. Bugün bütün gün fena değildi. Bahçede bol bol gezdi.
Kriz zamanını yaklaşık çıkarmaya başladık.
  • 3 haftalık periodlar
  • açlık krizi (masa üstünden hırsızlık)
  • rafraf'ın durup dururken ona havlaması ya da yanına yaklaştırmaması
Kışla birlikte onu evde yalnız bırakmama sorunu çıktı. Eskiden krizler genellikle akşam veya gece olurdu. Şimdi gündüzleri de olduğundan ve soba yanında oturmayı çok sevdiğinden sobanın çevresine engeller yerleştirmek zorundayız. Gene de içimiz rahat etmiyor. Kriz dönemi bitene kadar onu evde yalnız bırakmamaya çalışıyoruz.

06 Kasım 2007

Gene üstüste

Cumhuriyet bayramını kutlamıştık ama ertesi gün dinlenemedik. Önce hafif bir akşam krizi, sonrahafif bir ertesi sabah krizi, akşam, sabah tekrar, ardından ikişer saat arayla ve sonuncusu çok şiddetli olmak üzere 4 kriz. Sonuncusuyla beraber aklı da gitti. En azından hafızasını tümüyle yitirdi. Sonraki 2-3 günü bizi, çevresini yeniden tanımakla geçirdi. Ben nerdeyim, bunlar da kim bakışlarına katlanmak çok zordu. Şimdi toparlandı. Geriye inanılmaz bir açlık, masa üstünden hırsızlık girişimleri vs kaldı ama idare ediyoruz. Epileptyl'i artık sabah öğlen akşam 10'ar damla veriyorum. Ameliyat sonuçlarından hala ümidimi kesmiş değilim.